بزرگی می گفت: غدیر داستان انسان است.
ماجرای غدیر را که نگاه می کنی، به یاد جانشینی انسان در روز خلقتش می افتی:
آن روز که خداوند در میان فرشتگان، دست انسان را بلند کرد و فرمود:
می خواهم در روی زمین جانشینی قرار دهم
خداوند هم می دانست بدون جانشینی انسان، هدف خلقتش ناتمام می ماند؛ چرا که هیچ کس جز انسان قادر به شناخت «این گنج مخفی» نیست!
و در نهایت فرشتگانی که تا آن روز جز برای خداوند سجده نکرده بودند، امر به سجده بر انسان شدند
گویی خدا فرمود: هر که من مسجود اویم، پس اینک انسان مسجود اوست!
اما یک تفاوت داشت:
این بار این انسان بود که جانشینی خود را باور نکرد!
باور نکرد که می تواند در زمین خدایی کند و جانشین خدا شود
و باز این خداوند بود که درس روز ازل را سالها برای انسان تکرار کرد:
نوح و ابراهیم و موسی و عیسی را جانشین خود را کرد تا به انسان نشان دهد که می تواند!
و باز هم محمد(ص) دست علی(ع) را گرفت و او را جانشین خود کرد تا مردم حاضر در صحنه یاد بگیرند!
و گویی فرمود: که این خبر جانشینی را حاضرین به غایبین برسانند تا همگان در طول تاریخ باور کنند که با زندگی علی وار می توانند جانشین پیامبر خدا و جانشین خدا باشند!
و این هدف نهایی خداوند از خلقت انسان است!
