​انگار همه چیز حول محور «اسماء» می گردد: روزی خداوند «اسماء» را به انسان آموخت تا به فرشتگان ثابت کند که انسان لایق مقام خلافت الهی است و انسان هم مأمور شد تا اسماء و صفات الهی را در خود بروز دهد و در این راه از انسان کاملی که مظهر اسماء الهی است یاری بگیرد فکرش را که می کنی همه شناخت ها هم حول این اسماء می گردد: شناخت آدمها، شناخت امام و شناخت خداوند! برای شناخت آدمها به صفاتشان نگاه می کنی: رحمت، صداقت، امانت، علم … و خدا را با همین صفات می شناسی و در نهایت امام را با همین صفات ارزیابی می کنی و در شب قدر هم همین اسماء و صفات را  می خوانی :  اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَااَللَّهُ يَا رَحْمَانُ