چند ماهی است که یک دشمن میکروسکوپی همه ملتهای جهان را به مراقبت و احتیاط واداشته است و در این میان،
باور مردم به خطر ویروس و اهمیت حفظ جان و سلامت، باعث شد که پزشکان ما مرجع و مورد پذیرش قرار بگیرند به گونه ای که ولایت علمی آنها توسط بسیاری از مردم امروز پذیرفته شود.
و این نتیجه ولایت همراه با شناخت و باور است.
اما حقیقتاً نمی توان از مردم عصر امیرالمؤمنین که گاه مهم ترین سؤال زندگی شان تعداد موهای سرشان بود، توقع داشت که عظمتی چون علی(ع) را بشناسند و ولایت او را با شناخت و معرفت بپذیرند
و بسیار بودند آنها که تنها به سبب پیروی از اکثریت و فضای احساسی مدح علی(ع) گفتند اما یک قرآن سر نیزه توانست آنان را به کشتن علی(ع) راضی کند!
اما امروز:
ولایتی که تقلیدی و اجباری و احساسی باشد، تنها به مدح شعاری و قالبی مولایش اکتفا خواهد کرد و هرگز سیره و رفتار مولا در زندگی او وارد نخواهد شد و تنها مانند اسلامی است که « وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإيمانُ في قُلُوبِكُم»
و اینجاست که عموماً ولایتمداران فراموش می کنند که عدالت زیر بنای ولایت است و ولایت وسیله ای است برای وحدت امت!
و طبیعی است که چنین ولایتی نه تنها به هدف و آرمان حقیقی خود نخواهد رسید بلکه گاه حرکت در جهت عکس آرمان ولایت را نیز سرعت می بخشد
پس باور کنیم که تا ندانیم و نفهمیم که توصیه پزشکان به شستن و ضد عفونی دستها برای چیست، هرگز پذیرش تقلیدی سخن آنها و پذیرش ولایت و مدح و ثنای آنان سلامت ما را تأمین نخواهد کرد.
