می گویند:

 زمانه بر سر جنگ است یا علی مددی…

حال روز و ماست این روزها…
از کودکی معلم هایمان، همان بچه های دهه شصت که شاید سوادشان بیش از دیپلم و یا نهایت لیسانس نبود، درس حوزه هم نخوانده بودند، می گفتند عصمت یعنی: «مصون بودن از هر خطا و اشتباهی، و این امر فقط خاص چهارده معصوم و انبیای الهی  علیهم السلام است، به همین دلیل به آن ها معصوم می گویند.»

بزرگ شدیم و بزرگتر، در دبیرستان و دانشگاه هم چیزی بیش از این برایمان نگفتند… 

این کلمه زمانی به دلم نشست که وارد حوزه شدم. به دلم نشست چون حکمت آن را دانستم:
«غرض از جعل امام و پیامبر از جانب خداوند متعال این است که مورد اطاعت بی چون و چرای مردم قرار گیرند و سخن و فعل آن ها حجّت بوده و اطاعت و تبعیّت از آن ها واجب؛ و اگر کسی معصوم نباشد اطاعت بی چون و چرا از او عقلاً جایز نیست. خداوند متعال در قرآن کریم اطاعت از پیامبر و امام را در ردیف اطاعت خود قرار داده ؛ و روشن است که اطاعت از خدا ، اطاعت بی قید و شرط است. خداوند متعال می فرماید:  « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْر…» (النساء:59)

 پس براساس حکم عقل « نبی و امام غیر معصوم» یک تعبیر متناقض و مغلطه است. نبی و امام باید معصوم باشند و الّا نقض غرض بر خدای حکیم لازم می آید که امری است باطل.

 با این اوصاف چطور کسی در همان حوزه ای که من درس خواندم، همان علومی که برای همه طلاب یکسان اموزش داده می شود، نتیجه می گیرند که “امام زمان (عج) نیز قابل نقد است…! “

 سالهاست که خط مشی این جماعت برای ما روشن است، گر می خواهیم ولایت فقیه را نقد کنیم فقط این را در نظر بگیریم که برای چیدن یک برهان چندین شرط نیاز است که صغری کبری شما حتی در شرط اول که عصمت است مشترک نیستند!

 ای کاش حداقل جماعت تان به مقوله نقد پایبند بودند و منتقدان را به مزدور و بیسواد وغیره و ذلک متصوف نمی کردند تا کمی درد این صحبت های برایمان کمتر می شد…

 حال فهمیدید چرا زمانه بر سر جنگ است…؟!