همیشه فکر می کردم چرا نام زیارت یادآور درخواست دعا و برآوردن حاجات است. در حالی که کار اصلی امام رشد و هدایت به سوی کمال و تعالی و مقام خلافت الهی است نه نیازهای کوچک دست پایین!
اما تجربه سفر اربعین برخی سؤالات را پاسخ می دهد:
وقتی در فضای تمیز و آب و هوای مطبوع حرم امام رضا(ع) می نشینی و به زیارت فکر می کنی، می توانی آرمانهایت را در آسمان خیال پرواز دهی و بزرگترین آرزوها و طی بالاترین مقامات را طلب کنی،
اما وقتی در جاده های پر گرد و غبار و آفتاب داغ عراق قدم میزنی، مطالباتت هم عوض می شود
گاهی یافتن یک حمام یا سرویس بهداشتی تمیز بدون ازدحام جمعیت برایت آرزو می شود و تازه می فهمی چرا آنها که سالها به دنبال یک سرپناه، یک شغل، سیر کردن شکم خانواده و یا درمان یک بیماری، و رفع یک نیاز به این در و آن در می زنند، نمی توانند تصور آرمانهای بزرگ و آسمانی را از ذهن بگذرانند.
و اینجاست که می فهمی رسیدن به بزرگترین آرمانها هم در گرو عبور از حوائج اولیه است و تازه می فهمی که چرا امامتِ انسان کامل که قرار است همه بشریت را به رشد و کمال نهایی برساند، بدون برپایی عدالت ممکن نیست
آری! همه چیز به عدالت ختم می شود
