سالهاست که شنیده ایم:
امام که می آید، زمین را از عدل و داد پر می کند، همانگونه که از ظلم و جور پر شد!
اما چگونه :
چگونه می توان تصور کرد که همه جهان پر از ظلم شود.
آیا لازم نیست همه مردم جهان ظالم باشند؟
و این همه ظالم چگونه پذیرای امام عادل خواهند بود؟
اینها سؤالاتی که شاید سالها در ذهن ما مانده بوده و امروز یک ویروس میکروسکوپی کوچک می تواند آن را به ما نشان دهد:
قرنهاست که تاریخ بشر دستخوش ظلم و بلا و مصیبت است اما هریک در گوشه ای از زمین:
سیل تنها مردمان ساحل نشین را بی خانمان می کرد و اهالی کویر آسوده بودند
زلزله تنها زورش به خانه های خشت و گلی روستاییان می رسید نه کاخها و برجهای مستحکم
جنگهای جهانی اول و دوم تنها در بخشهایی از کره زمین اتفاق افتاد
و از کشتار مردم هند و فلسطین و عراق و افغانستان و یمن تنها اخباری به گوش جهانیان رسید!
ولی یک ویروس میکروسکوپی قادر است آنقدر فراگیر شود تا مجلس و دولت و کاخ انگلیس را هم درگیر کند
و این یعنی یک ظلم جهانی!
گویی این ویروس کوچک ظلمی است که میان فقیر و غنی، ارباب و رعیت، شرقی و غربی و صاحبان همه ادیان و ملتها توزیع شده است!
اینجاست که در می یابیم که برای جهانی شدن ظلم تنها ارتباطات جهانی لازم است نه ظالم شدن همه انسانها!