امروز روز آخر تبلیغات انتخاباتِ
فردا قراره همه برن پای صندوق رأی و به انتخاب خودشون رأی بدن.
این روزها خیلیها بدون هیچ ترس و واهمه ای رأی خودشونو اعلام کردن و گفتند که کاندید مورد اعتمادشون چه کسیِ؟
بعضی ها هم اما..
ترسیدن.
از تهمتی که به خاطر انتخابشون بهشون زده میشد.
تهمت های تلخی که این روزها باعث جدایی دوستایی شد که شاید مدت طولانی همدیگرو میشناختن ولی به دلیل اختلاف رأی سیاسی و نداشتن اخلاق سیاسی و نداشتن ظرفیت پذیرش حرف مخالف ریسمان دوستی شون سست شد.
چرا باید به کسی که به کاندید مخالف من اعتقاد داره و اونو قبول داره بگم ضد انقلاب و یا ولنگار مذهبی و یا بی بصیرت و یا به حامی اون یکی بگم عقب افتاده و متحجر و دشمن ملت ..؟؟؟
مگه اون حق رای نداره؟
مگه حقوق شهروندی هردوی ما یکسان نیست؟
پس چرا اونو از قیامت میترسونم و به خودم اجازه میدم به خاطر انتخابش قیامتش زیر سوال ببرم؟
بیایید اخلاق مدار باشیم و باهم رأی بدیم و به رأی هم احترام بزاریم.
شنبه وقتی نام رئیس جمهور منتخب اعلام بشه همه ی ما وظیفه داریم به خاطر کشورمون هواشو داشته باشیم.
رئیس جمهور من هر کسی باشه بدون نقص نخواهد بود. اشتباهاتشو ببینیم و نقدش کنیم و از منتخب خودمون یک بت بی نقص نسازیم …
پس
بدون کینه
بدون تعصب
به انتخاب هم احترام بزاریم. هرچه که باشد هم از صمیم قلب و هم در ظاهر.
همه باهم برای یک ایران آباد.
