شاید آن روز که سعدی بنی آدم را اعضای یک پیکر دانست، کسی تصورش را نمی کرد، که روزی سلامت بنی آدم و نجات آنها از اعضای یک پیکر هم متصل تر باشد!
بله، «چو عضوی روزگارش به درد می آید» دگر عضوها تنها قرار خود را از دست می دهند اما نه دردناک می شوند و نه مبتلا به بیماری!
امروز گویی بدنی آدم سلول یکدیگرند!
امروز کوچکترین مراقبت من در حفظ سلامتی خودم در سلامتی همه انسانهای جهان نقش دارد و کوچکترین کوتاهی من می تواند صدها انسان را نابود کند!
شاید امروز می فهمیم که «وَ مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَميعاً » یعنی چه و چگونه مرگ و زندگی یک نفر می تواند با مرگ و زندگی همه انسانها برابر باشد!
باید باور کنیم که همه انسان ها نه تنها یک تن واحد بلکه یک سلول واحدند و نه تنها بیماری من به دیگران سرایت می کند، بلکه:
بدبینی ها و نگرشهای منفی من می تواند خانواده ام را مأیوس کند!
اطلاعات نادرست بهداشتی و پزشکی می تواند دوستانم را بیمار یا مضطرب کند!
فتواهای نادرست و اطلاعات دینی من می تواند فرزندانم را از دین گریزان کند!
و . . .
پس مراقب سلامت جسم و روح و دین و اخلاق خود باشیم تا دیگران را بیمار نکنیم?
#کرونا
#درسهای_کرونایی
