خونه ما معمولا تلوزیون خاموشه و فقط زمانی که به درد کلافگی دچار میشم به ناچار میرم سراغ کنترل و دکمه قرمزشو با بی میلی فشار میدم..گاهی اوقات انگار بخت با من یاره و درست زمانی روشنش میکنم که یه برنامه نزدیک به ذائقه من درحاله پخشه.. مثلا نمایش آشپزی البته منهای تبلیغ قابلمه و پلو پزو کباب پزش که حوصله رو سر میبره…
دیروز که بازم درد کلافهگیها و بیحوصلگیها سراغم اومده بود، تلویزیون روشن کردم، برنامهی دورهمی بود، اقای مدیری مشغول پرسیدن شاه سوالش بود، آیا احساس خوشبختی میکنید عمیقا؟
نگاهی به همسرم انداختم و ازش خواستم که او هم بدون فکر جواب بده! سریع گفت: بله چون تو رو دارم…
جواب صریحش اصلا من رو قانع نکرد، چون همه مثل من مخاطب خاص ندارن!
سوالم رو طور دیگری پرسیدم، آخه رو چه حسابی باید بگیم خوشبخت هستیم یا نه؟
همسرم هم سوالم رو با سوالی که استادشون سر کلاس مطرح کردن جواب داد! اگر جوابتون به این سوال بله باشه معلومه آدم خوشبختی هستید، اینکه از خدای خودت راضی باشی، آیا راضی هستی؟
من به جوابم رسیدم، شما چی؟
آیا شما احساس خوشبختی میکنید؟